Camus left Algeria for mainland France, but Algeria never left him. As the anti-colonial rebellion took hold in the 1950s, his refusal to join the bien pensant call for independence was considered an act of treason by the French left. Even as terror struck Algiers, Camus was vainly urging a federal solution, with a place for French settlers. When he famously declared that “I believe in justice, but I will defend my mother before justice,” he was denounced as a colonial apologist. Nearly 40 years later, Mr Lenzini tracked down the Algerian former student who provoked that comment at a press conference. He now confesses that, at the time, he had read none of Camus's work, and was later “shocked” and humbled to come across the novelist's extensive reporting on Arab poverty.
பிறந்த மண்ணாகிய அல்ஜீரியாவை விட்டு, பிரான்சுக்குத் திரும்பிச் சென்றார் காம்யூ; ஆனால் அல்ஜீரியா அவரை ஒருபோதும் விட்டு விடவில்லை. 1950 களில் நடந்த காலனிய எதிர்ப்புப் போராட்டத்தின் போது, சுதந்திரதுக்காக அழைப்பு விடுத்த பெய்ன்-பென்சண்ட் அமைப்பில் சேர மறுத்தார். அதை பிரெஞ்சு இடதுசாரிகள், காம்யுவின் துரோகச் செயல் என்றே கருதினர். அல்ஜீரியா அடக்குமுறையால் பாதிப்புக்குள்ளாகி இருந்த போதும், பிரெஞ்சுக் குடியேற்றக்காரர்களுக்கு உரிய இடம் கிடைக்கும்படியான கூட்டமைப்புக்காக வியர்த்தமாக வாதாடினார். அவரது புகழ்பெற்ற பிரகடன வாசகமான ‘’ நான் நீதியை நம்புகிறேன். ஆனால் நீதிக்கும் முன்பாக என் தாய்க்காக வாதாடுவேன்’’ என்பதை அவர் சொன்னபோது ஒரு காலனிய ஆதரவாளராகவே பிழைபடுத்தப்பட்டார். பத்திரிகையாளர் சந்திப்பில் காம்யூவை அந்த வாசகத்தைச் சொல்லத் தூண்டிய முன்னாள் அல்ஜீரிய மாணவரை, நாற்பது ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர் திரு. லென்சினி, தேடிக் கண்டு பிடித்தார். காம்யூவின் எந்தப் படைப்பையும் அந்தச் சமயத்தில், தான் வாசித்திருக்கவில்லை என்ற ஒப்புக் கொண்ட அந்த மாணவர், காம்யூ அராபியர்களின் வறுமை பற்றி விரிவாக எழுதியிருப்பதைப் பின்னர் காண நேர்ந்தபோது அதிர்ச்சியடைந்ததாகவும் பணிவாகத் தெரிவித்தார்.